Rusya ve Esed rejiminin, Türkiye’nin İdlib müdahalesine yeşil ışık yakmalarının nedeni, Türkiye ile Tahriru'ş Şam Heyeti'ni (HTŞ) karşı karşıya getirerek bir taşta iki kuş vurmaktı.

Birinci hedef, yeni bir cephenin açılmasıyla rejime karşı düzenlenen operasyonlarda askeri gücü elinde bulunduran HTŞ’nin zayıflatılması; ikinci hedef ise, içeride ve dışarda FETÖ, PKK ve IŞİD gibi düşmanlarla çevrili olan Türkiye’ye yeni bir düşman daha kazandırılarak Türkiye’nin zayıflatılmasıydı.

Türkiye ve HTŞ arasında yürütülen anlaşma gereği, Türk askerlerinin Afrin'de PKK'ya sınır boyuna konuşlanmakla yetinmesi, Rusya ve Suriye rejiminin tepkilerinin bir anda değişmesine neden oldu. Suriye Dışişleri Bakanı, Türkiye’nin İdlib’e müdahalesinin Astana anlaşmalarına mutabık olmadığını, bunun bir işgal hareketi olduğunu açıkladı. Benzer açıklamalar Rus yetkililer tarafından da yapıldı.

İdlib operasyonuyla ilgili bu türden makul kararlar alınması, Tahriru’ş Şam'ın diplomatik bir başarısı mıdır, yoksa Türkiye’nin Cerablus sonrası dış müdahale deneyimlerinin artması mıdır, onu bilemiyoruz. Ancak yaşanan gelişmelerde, siyasette ve savaşta cesur kararlar alınamamasının bedellerinin çok daha ağır olabileceğini yakından görüyoruz.