Avrupa Birliği'nin kurucu ülkelerinin temsilcileri krize çözüm bulma imkân­larını görüşmek üzere Roma’da toplandılar. Şu günlerde Avrupa idealine inananları melankoli, çaresizlik ve hasretle karışık İlişler kaplıyor. Hiç şim­diki kadar birleşik Avrupa fikrini Iraklı gösterme gereği duyulmamıştı. Eskiden bir­leşmenin daha da derinleştirilmesi gerektiğine kimsenin söyleyecek sözü yoktu. Alman. Fransız ya da İtalyanım demek yerine Avrupalıyım demek moda haline gelmişti. Avrupa Birliği'ni 'anlamsızlık krizinin' sardığı günümüzde, kuruluş yılla­rının heyecanı insana tasasız çocukluk yıllarının rüyası gibi geliyor. Artık politika­cılar Avrupa idealinden söz ederken aba altından sopa gösterir gibi konuşuyorlar. AB Komisyonu Başkanı JeanClaude Juncker “Avrupa'dan kuşku duyan, askeri mezarlıkları dolaşsın” demişti. Almanya Başbakanı Angela Merkel borç krizinin en civcivli günlerinde 'Euro batarsa, Avrupa'nın dağılacağım söylemişti. Eski Ko­misyon Başkam Barroso'nun finans krizi sırasında söylediği, "Ya birlikte yüzer, ya da yalnız batarız”, şeklindeki sözleri de unutulmadı.

Dramatik batış senaryoları artık yetmiyor

Ancak Avrupalılar kuruluş efsanesini canlandırmadıkları takdirde Avrupa'ya ba­tış senaryoları yazmak artık yetmediği gibi yapıcı da olamıyor. Avrupalı kendini vesayet altına alınmış hissediyor. Bindik idealler uğruna yapılan çağrıları, vermek istemediği şeyleri kendisinden istemek için yapılmış bir oyun olarak algılıyor. Al­manya'da, borç krizinde Yunanistan ile dayanışma göstermekle suiistimal edilip edilmediklerini soranlar az değil. Fransızlar ekonomi politikalarının, Brüksel ya da Berlin üzerinden Brüksel tarafından dikte edilmesinden şikâyetçiler. Çekler ve Polonyalılar, ülkelerine almayacakları mültecileri neden Avrupa adına kabul etmeye zorlandıklarım bilmek istiyorlar.

Avrupa fikrinin kusuru, uzun zaman idealistçe abartılmış olmasından kaynaklanı­yor. Eskiden Almanya'da öz çıkarlarım dile getirmek adeta tabu sayılıyordu. Her şey Avrupai kapsamda yapılmalıydı. Olmadığı zaman ise milli gerekçelerle ret edilirdi. Bu nedenle Avrupalıları sözde Avrupa idealleri uğruna istemedikleri şeyleri yapma­ya zorlamak Alınanlara kolay geliyor. Örneğin mültecilerin sabit kotalarla AB üyele­ri arasında paylaştırılması gibi. Oysa öz çıkarlarım kollamak kadar normal bir şey olamaz. Kuruluş yıllarında altı üye arasında gösterilen uyumu sayılan 28'e çıkan ortaklar arasında başarmak kolay değildir. Oysa Avrupalıların ortak çıkarları hiç şimdi­ki kadar fazla olmamışa. Çünkü nispeten küçük, zengin ama yaşlanan bir lata olan Avrupa, hızla gelişen dünyamızda ancak birlik içinde olursa tutunabilir.

Ortak irade şart

Avrupa borç krizine geç ama çok geç kalmadan cevap verebildiyse bunu so­yut Avrupa idealini kurtarmak için değil, kendini kabul ettirme iradesi sayesin­de başardı. Karışıklık ve yanılmaların ardından mülteci krizine de mutlaka çö­züm bulunacaktır. Avrupa Birliği'nin kuruluş yıllarındaki heyecan samimiydi ama artık kendini tüketti. Günümüzde gerçekçilik ve çıkar ortaklığına dayalı birlik fikrinin benimsenmesi dalın sağlam bir temel oluşturacaktır.

Christoph Hasselbach,

Almanya'nın Sesi Radyosu

Turquie Diplomatique