7 Aralık 1941'de -82 yıl önce bugün- Japonya İmparatorluğu ulusumuzu gafil avladı, Pearl Harbor'da 2 bin 479 Amerikalıyı öldürdü ve 19 savaş gemisini batırdı. Ulusumuz, yakıt deposu ya da filonun denizde kalması için hayati önem taşıyan tanker gemileri gibi kritik lojistik unsurlar saldırıya uğramadığı için şanslıydı. Çin gibi modern bir düşman bu hatayı yapmayacaktır. O zaman da şimdi de barışın kanıtlanmış tek garantörü güçtür ve bugün bu marj çok dardır.

1930'ların sonlarına gelindiğinde, dünyanın ve ulusumuzun savaşa doğru gittiği açıktı, ancak o Aralık günü, o yerde yapılan saldırı bir şoktu - tarih öğrencileri bunun olmaması gerektiğini bilse de. Bugün bir kez daha uyurgezer bir şekilde savaşa doğru gidiyoruz. Ancak etkili bir caydırıcılık uygulamak için çok geç değil. Zaman çok önemli, zira bu on yıl çok şiddetli geçecek gibi görünüyor ve Çin ile savaş ihtimali çok gerçekçi bir hal alıyor.

Tarih boyunca tekrarlanan teknoloji, savaş alanında dikkate alınması gereken sürprizlere olanak sağlamıştır. Pearl Harbor saldırısı, uçak gemilerinin ve uzun menzilli uçaklarının tespit edilmeden saldırmak için o zamanlar alışılmadık bir şekilde kullanılmasıyla mümkün olmuştur. Bu tür bir saldırının modern versiyonu uçak gemilerinden değil siber alandan, kıyılarımızdaki denizaltılardan fırlatılan balistik ve seyir füzelerinden ya da Çin ana karasından fırlatılan füzelerden gelecektir. 1941'den farklı olarak, ana vatanımız artık başlıca düşmanımız olan Çin'in ulaşamayacağı bir yerde değildir.

Bu 2023 kırılganlığı, ana vatanın sanayisinin korunmasını hayati hale getirmektedir çünkü ulusumuz dünyanın fabrikası değildir - bu unvan Çin'e aittir. Endüstrinin en olası ve kanıtlanmış kırılganlığı, çok yaygın hale gelen günlük siber ihlaller ve sistem zayıflatan saldırılar tarafından etkinleştirilen büyük, koordineli bir siber saldırıdır. Daha iyisini yapmak hayati önem taşımaktadır, ancak siber alanda kazanmak Çin ile bir savaşı caydırmayacaktır - bunun için uygulanabilir bir sert güç gerekmektedir.

Bugün etkili bir caydırıcılık Pekin'in liderlerine iki şey sunmayı gerektiriyor: İlk saldırıyı engelleyebilecek nitelikte bir ordu ve uzun süreli bir savaş yürütme kapasitesi. Bugün ordumuz çok zayıf ve Elbridge Colby'nin deyimiyle geri dönüşü çok maliyetli olacak bir oldu bitti saldırısını önleyebilecek sayıda değil. Bunun için sayılar önemlidir, ancak Çin'e karşı bugünkü zayıflığımız muhtemelen uzun süreli bir savaşa yol açacaktır - ve bunun için lojistik çok önemlidir.

Bu senaryoda zafer, ordumuzun savaş alanında kalmasını gerektirir. Bunun anahtarı da savaş hasarlarının hızlı bir şekilde onarılması, böylece savaş gemilerinin savaşa geri dönmesi, uçakların yakıt ikmalinin devam etmesi ve savunma sanayimizin dünyanın dört bir yanından kaynaklarla beslenmesidir. Tüm bunlar sahip olmadığımız ticari gemilere bağlı. Kongre'deki bazı liderler bunun farkına vararak harekete geçmeye başladılar ancak bu durumu tersine çevirmek ve hayati önem taşıyan deniz nakliyatını güvence altına almak, bugün güçlü bir şekilde harekete geçilse bile yıllar alacaktır.

Gerekli orduyu inşa etmek ve sanayimizi desteklemek için gereken liderlik ve eylemin hemen yarın gerçekleşeceğini varsayarsak, bunun gerçekleşmesi zaman alacaktır - ve Çinliler öylece beklemiyor. Kuşak ve Yol Girişimi aracılığıyla ABD'yi kaynaklardan ayırmak ve askeri ve savaş ekonomilerini işletmek ve sürdürmek için stratejik dayanaklar elde etmek üzere bir mevzi savaşı yürütüyorlar. Yakın vadeli caydırıcılık Pekin'in zihnine şüphe tohumları ekmeyi gerektiriyor.

Bunu yapmanın bir yolu da Pekin'e günümüzün Hint-Pasifik merkezli büyük oyununda yenilgiler tattırmaktır. Bu konumsal rekabet, Çin ordusunun dünyanın dört bir yanında stratejik mevziler elde etmesiyle bir dizi yenilgiye sahne oldu: Kamboçya'nın Ream bölgesinde daha birkaç gün önce Çin savaş gemilerine ev sahipliği yapan yeni bir üs açıldı ve Solomon Adaları Pekin ile bir güvenlik anlaşması imzaladı.

Kısacası, savaşı önlemek için ulusumuz bir yandan stratejik konum için oynanan büyük oyunda kazanmaya başlamalı, diğer yandan da uzun bir savaşı sürdürebilecek uygun bir ordu ve sanayiye yatırım yapmalı ve bunu temin etmelidir. Bu yapılmadığı takdirde, modern bir Pearl Harbor ve ardından uzun bir savaşın meydana gelmesi sadece bir zaman meselesidir.

National Interest'te yayınlanan bu değerlendirme Mepa News okurları için tercüme edilmiştir. Değerlendirmede yer alan ifadeler yazarın kendi görüşleridir ve Mepa News'in editöryel politikasını yansıtmayabilir.