Rusya'nın Ukrayna'yı işgalinin başlangıcından bu yana, Rusya-Çin iş birliği her yönde gelişti. Moskova, Pekin'i kendisiyle benzer çıkarlara ve değerlere sahip alternatif bir güç merkezi olarak görerek, Batı ile küresel çatışmada Çin'e bel bağladığı gerçeğini gizlemiyor.

İki ülke arasında geçen yıl 190 milyar dolara ulaşan ticaret hacmi, bu yılın ilk çeyreğinde 2022'nin aynı dönemine kıyasla yüzde 39 arttı. Rusya'nın Çin'e hammadde ihracatı ve Çin mallarının ithalatı keskin bir şekilde artış gösterdi.

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, tüm bunlar Pekin'in ekonomik gücünü ve Rusya'nın Batı'dan kopuşunu Moskova'yı uysal bir kuklaya dönüştürmek için kullandığı ve aşağılayıcı, tek taraflı tavizler vermeye zorladığı yönündeki söylentilere yol açtı. Bu endişeler hem Batı'da Rus rejiminin en sert eleştirmenleri hem de Rusya içindeki savaş yanlısı şahin kesim tarafından paylaşılıyor.

Ekonomik bağımlılık

İki ekonominin büyüklüğü arasındaki on kattan fazla fark, "vasal bağımlılık" ifadesini bir ön kabul haline getiriyor. Ancak daha yakından incelendiğinde, bu bağımlılığın o kadar da tek taraflı olmadığı, zira Rusya'nın elinde hala pek çok koz olduğu anlaşılıyor.

En sık atıfta bulunulan risk ekonomik bağımlılık olsa da, savaşın başlamasından bu yana kaydedilen rekor büyümeden sonra bile Çin'in Rusya'nın ticaretindeki payı yaklaşık yüzde 22. Şüphesiz bu önemli bir miktar, ancak benzeri görülmemiş bir seviye değil. Avustralya hükümeti AUKUS ve Quad gibi Çin karşıtı ittifaklara aktif olarak katılsa bile Çin, Avustralya'nın dış ticaretinde bile daha da büyük bir paya (yüzde 26) sahiptir.

Elbette Avustralya Batı'nın yaptırımlarına tabi değil ve bu nedenle ticaret ortağı seçme konusunda daha az sınırlı. Ancak Çin'in pek çok küresel tedarik zincirindeki önemi, yaptırımlar olmasa bile, çok büyük. Çin birçok çeşit ürün ve kaynak için neredeyse tek tüketici ve tedarikçi konumunda.

Çin şu anda yaklaşık 120 ülkenin en büyük ticaret ortağı ve bunların birçoğu ekonomik olarak Rusya'dan daha fazla kendisine bağımlı. Bu dengesizlik, bu ülkelerin yatırım anlaşmalarından çıkmalarını, Pekin ile on yıllardır süren sınır çatışmalarına girmelerini ya da ABD veya Avrupa Birliği'nin müttefiki olmalarını engellemiyor. Rusya'nın durumunda, esnekliğin altyapı ile sınırlı olduğu gaz ihracatı ile ilgili bir uyarı var. Ancak petrol söz konusu olduğunda Rusya'nın ortak seçimi çok daha geniş. Şu anda bile Rusya'nın Hindistan'a (günde 1.7 milyon varil) ve daha küçük gelişmekte olan ülkelere (1.6 milyon varil) yaptığı petrol ihracatı, Çin'e yaptığı ihracatla (2.2 milyon varil) kıyaslanabilir düzeyde.

Rusya'nın ithalatına gelince, sadece Çin değil, bir dizi başka ülke de (Türkiye, BAE, Hindistan ve Orta Asya ülkeleri) paralel ticaret merkezleri haline geliyor ve yaptırım uygulanan malları Rusya'ya satıyor. Bu ülkeler, Moskova'nın Pekin ile ilişkilerinin bozulması halinde Rus pazarına gerekli mal girişini en azından bir düzeyde sağlayabilecek durumdalar.

Rusya bağımlı değil

Şimdiye kadar, "vasal bağımlılık" hakkındaki tüm konuşmalara rağmen, Rusya Çin'in amiral gemisi projesi olan Kuşak ve Yol Girişimi'ne katılmadı ya da Çin'in Güney Çin Denizi'ndeki hak iddialarını tanımadı. Moskova, Çin ile zahmetli imtiyaz anlaşmaları imzalamak ya da bu amaçla mevzuatta değişiklik yapmak için de acele etmiyor.

Çevreyi kirleten endüstrilerin Rusya topraklarına taşınması, Pekin-Berlin güzergâhı gibi Rusya'dan geçen ancak Rus duraklarına uğramayan transit demiryolları inşa edilmesi, tek taraflı gümrük vergisi indirimleri ve hatta Çin vatandaşları için vize zorunluluğunun kaldırılması gibi hamleler de Moskova'nın Pekin'e daha fazla ihtiyaç duyduğunu gösterebilirdi ancak bunların hiçbiri gerçekleşmedi.

İşgalin üzerinden yaklaşık bir buçuk yıl geçmesine rağmen Rusya ve Çin arasındaki ilişkiler büyük ölçüde eskisi gibi devam ediyor. Çin'in Rusya'daki yatırımları 2022 yılında yüzde 150 oranında artmış olsa da -kısmen Moskova'nın belirli kısıtlamalar olmaksızın Çin yatırımlarını kabul etmeye hazır olmaması nedeniyle- nispeten küçük kalmaya devam ediyor.

Dahası Moskova, Çin istihbaratına bağlı olduğu iddia edilen kişileri hapse atarak dolaylı olarak bağımsızlığını ortaya koymuş durumda. Rus özel servisleri bu meseleleri kasıtlı olarak kamuoyuna duyurdu, oysa Pekin'i kızdırmamak için sessiz kalmaları daha kolay olurdu.  

Vasal argümanı da kilit soru olan amaç konusunu ele almakta başarısız oluyor: Pekin neden Moskova ile eşit olmayan ilişkiler kurmaya çalışsın? Rusya'nın Çin ile normal şartlarda iş birliği yapmayı reddedeceği alanları tespit etmek zor. Rus pazarı Çin mallarına açık ve Rusya Çin'e ihtiyaç duyduğu kadar kaynak sağlamaya istekli.

Pekin'in bunun anlamlı olabileceği birkaç alanda (siyasi açıklamalar, bireysel kaynak imtiyazları) Moskova'ya baskı yapma girişimleri son derece riskli olacaktır. Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, egemenliğine yönelik algıladığı tehditlere karşı koymak için Rusya'nın ne tür fedakarlıklara katlanmaya hazır olduğunu çok açık bir şekilde göstermiştir. Çin'in Rusya'yı vasalı haline getirmek için gerçek bir girişimde bulunması durumunda, Rus liderliği muhtemelen boyun eğmek yerine Rusları Çin mallarından mahrum bırakmayı tercih edecektir.

Son olarak, savaş sadece Çin'in Rusya ile ilişkilerindeki konumunu güçlendirmekle kalmadı. Aynı zamanda Moskova'ya bazı önemli avantajlar da sağladı, özellikle de yaptırımlara karşı koyma ve Batı silahlarına karşı savaşma konusunda Çin'in Moskova'dan başka hiçbir yerden elde edemeyeceği bilgileri.

Pekin uzun zamandır Batı ile derinleşen bir çatışmayı kaçınılmaz olarak görüyor ve bu sebepsiz bir düşünce değil. Pekin'in tutumunu değiştirmeye niyeti olmadığına göre, Çin karşıtı yeni yaptırımların uygulanması sadece bir zaman meselesi gibi görünüyor. Kremlin ve diğer resmi Rus kurumlarıyla yakın iş birliği, Pekin'in yaptırımların ekonomiyi nasıl etkilediğini, hangi atlatma yöntemlerinin mevcut olduğunu, finansal sistemin nasıl davranacağını, hangi koruyucu önlemlerin etkili olduğunu ve hangilerinin olmadığını anlamasını sağlıyor.

Rus ordusunun şu anda Ukrayna'da kazandığı deneyim Pekin için daha da ilginç. Çin silahlarının önemli bir kısmı ya Rusya'dan satın alınıyor ya da Rus ve Sovyet prototiplerinden geliştiriliyor. Ukrayna'da bu silahların dayanıklılığı Batı'daki benzerlerine karşı ve gerçek savaş koşullarında büyük ölçekte test ediliyor.

Kuşkusuz, bu deneyim Tayvan'a yönelik bir saldırı durumunda tam olarak uygulanamayabilir, ancak bu bilginin onda biri bile Çin tarafından olası bir işgalde askerlerinin canları karşılığında elde edilmek zorunda kalınacaktı. Bunun yerine, iki ülke arasındaki yerleşik askeri iş birliği Çin'in bu bilgilere önemli bir maliyet olmadan erişmesini sağlıyor.

Rusya ve Çin arasındaki ilişki hiçbir şekilde mükemmel değildir, ancak her iki ülke liderlerinin ortak çıkarları ve Batı ile çatışmanın stratejik mantığı, makul ölçüde eşit bir iş birliği için sağlam bir temel oluşturuyor. Bu etkileşim içinde Çin, Rusya'yı kendi vasalı haline getirmek için belli bir fırsata sahip ancak bunu yapmak için hiçbir zorlayıcı nedeni yok. Bu durumun önümüzdeki beş ila on yıl içinde değişmesi pek olası görünmüyor.

Mikhail Korostikov tarafından kaleme alınan ve Carnegie Endowment'ta yayınlanan bu değerlendirme Mepa News okurları için Türkçeleştirilmiştir. Değerlendirmede yer alan ifadeler yazarın kendi görüşleridir ve Mepa News'in editöryel politikasını yansıtmayabilir.