Uluslararası hukukun üstünlüğü için verilen ödüllü mücadelenin İsrail ve Güney Afrika'yı Lahey'deki Uluslararası Adalet Divanı'nda karşı karşıya getirmesi kimseyi şaşırtmamalıdır.

Dünya, işledikleri suçlar ne olursa olsun cezasız kalmalarını garanti altına alan, kendi çıkarlarına hizmet eden küresel ve bölgesel bir düzen kuranlar ile bu düzenin bedelini ödeyenler arasında bölünmüş durumda.

Şimdi uzun zamandır mağdur olanlar sözde Dünya Mahkemesi'nde mücadele ediyor.

Geçen hafta her iki taraf da İsrail'in son üç ay içinde Gazze'de bir soykırım politikası uygulayıp uygulamadığına dair lehte ve aleyhte argümanlarını sundu.

Güney Afrika'nın davası açık ve kapalı olmalıdır. İsrail şu ana kadar Gazze'de 100.000'e yakın Filistinliyi, yani neredeyse her 20 kişiden birini öldürdü ya da ağır yaraladı. Halkın evlerinin yüzde 60'ından fazlasına zarar verdi ya da yıktı. Yaklaşık 2 milyon Filistinlinin kaçmasını emrettiği küçük "güvenli bölgeleri" bombaladı. Yardımları ve suyu keserek onları açlığa ve ölümcül hastalıklara maruz bıraktı.

Bu arada İsrailli üst düzey siyasi ve askeri yetkililer, Güney Afrika'nın sunumunda da dikkatle belgelendiği üzere, soykırım niyetlerini açıkça ve defalarca ifade etmişlerdir.

Eylül ayında, Hamas'ın 7 Ekim'de Gazze hapishanesinden kaçışından önce, İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu Birleşmiş Milletler'e "Yeni Orta Doğu" olarak adlandırdığı bir harita göstermişti. Gazze ve Batı Şeria'dan oluşan Filistin toprakları gitmiş, yerine İsrail gelmişti.

İsrail aleyhindeki yığınla kanıta rağmen, Uluslararası Adalet Divanı'nın (UAD) kesin bir karara varması yıllar alabilir ve bu süre zarfında, işler bu şekilde devam ederse, korunacak anlamlı bir Filistinli nüfus kalmayabilir.

Bu nedenle Güney Afrika da acilen İsrail'in saldırılarını durdurmasını gerektiren bir ara emri talep etti.

Karşıt köşeler

İsrail ve Güney Afrika halkları hala sistematik Avrupa ırkçılığının suçlarının yaralarını taşımaktadır: İsrail'de Nazilerin ve işbirlikçilerinin altı milyon Yahudi'yi yok ettiği Holokost, Güney Afrika'da ise sömürgeci beyaz bir azınlık tarafından on yıllar boyunca siyah nüfusa dayatılan beyaz apartheid rejimi.

Her ikisi de kendi travmatik tarihsel miraslarından farklı bir ders çıkardıkları için zıt köşelerde yer alıyorlar.

İsrail, vatandaşlarını Yahudilerin ırkçı, baskıcı uluslara katılması gerektiğine inanacak şekilde yetiştirdi ve komşu devletlere karşı "güç haklı çıkarır" yaklaşımını benimsedi. Kendini Yahudi ilan eden devlet, bölgeyi tahakküm ve vahşetin kazanacağı sıfır toplamlı bir savaş alanı olarak görüyor.

İsrail'in eninde sonunda Hamas ve Lübnan'daki Hizbullah gibi gruplar içinde, İsrail'le çatışmalarını benzer bir şekilde gören silahlı muhalifler doğurması kaçınılmazdı.

Buna karşın Güney Afrika, Batılı devletlerin nükleer silahlara sahip Orta Doğulu vekil güçleri İsrail'e kolayca atfettikleri "ahlaki yol gösterici" ülke sıfatını taşımaya talip olmuştur.

Güney Afrika'nın apartheid sonrası ilk devlet başkanı Nelson Mandela 1997'de şu ünlü gözlemde bulunmuştu: "Filistinlilerin özgürlüğü olmadan bizim özgürlüğümüzün eksik kalacağını çok iyi biliyoruz."

İsrail ve apartheid Güney Afrika, apartheid'ın 30 yıl önce yıkılmasına kadar yakın diplomatik ve askeri müttefiklerdi. Mandela, Siyonizm ve apartheid'ın ideolojik temellerinin benzer bir ırksal üstünlük mantığı üzerine inşa edildiğini anlamıştı.

Yine Mandela, bir zamanlar Güney Afrika'nın apartheid yöneticilerine karşı çıktığı için terörist bir cani olarak görülmüştü, tıpkı bugün Filistinli liderlerin İsrail tarafından görüldüğü gibi.

Sömürgeciliğin dipçiği

Başta Washington ve Holokost'u başlatan Almanya olmak üzere Batı'nın büyük bir kısmının İsrail'in yanında yer alması da bizi şaşırtmamalı. Berlin geçtiğimiz Cuma günü Lahey'de İsrail'in savunmasında üçüncü taraf olarak kabul edilmeyi talep etti.

Bu arada, Güney Afrika'nın davası, uzun süredir batı sömürgeciliğinin -ve ırkçılığının- dipçiğini yüzünde hisseden ve "gelişmekte olan dünya" olarak adlandırılan büyük bir kesim tarafından destekleniyor.

Özellikle Namibya, Almanya'nın mahkemede İsrail'e verdiği desteğe öfkelendi. 20. yüzyılın başında güneybatı Afrika'daki sömürgeci Alman rejimi on binlerce Namibyalıyı ölüm kamplarına sürmüş ve daha sonra Holokost'ta yeniden şekillendireceği Yahudi ve Roman soykırımının planını hazırlamıştı.

Namibya Devlet Başkanı Hage Geingob şunları söyledi: "Almanya, Gazze'de soykırım ve holokostun bir benzerini desteklerken, Namibya'daki soykırımın kefareti de dahil olmak üzere soykırıma karşı Birleşmiş Milletler Sözleşmesine bağlılığını ahlaki olarak ifade edemez."

Toplam 17 kişiden oluşan yargıçlar heyeti, hukuksal soyutlamanın ender bir balonunda bulunmuyor. Bu kutuplaşmış mücadelede yoğun siyasi baskılar üzerlerinde olacaktır.

İki gün süren duruşmalara katılan eski Birleşik Krallık Büyükelçisi Craig Murray'in gözlemlediği gibi: Yargıçların çoğu "mahkemede olmayı gerçekten istemiyormuş" gibi görünüyordu.

'Kimse bizi durduramaz'

Gerçek şu ki, mahkemedeki çoğunluk kararını hangi yönde verirse versin, Batı'nın ezici gücü bundan sonra ne olacağını belirleyecektir.

Eğer yargıçların çoğu İsrail'in soykırım yapma riskini makul bulur ve mahkeme kesin bir karar verene kadar bir tür geçici ateşkeste ısrar ederse, Washington BM Güvenlik Konseyi'ndeki vetosuyla bu kararın uygulanmasını engelleyecektir.

ABD'nin yanı sıra Avrupa'nın da uluslararası hukuku ve onu destekleyen kurumları baltalamak için her zamankinden daha fazla çalışmasını bekliyoruz. Güney Afrika'nın davasına destek veren yargıçlar -ve bağlı oldukları devletler- hakkında antisemitizm suçlamaları ortalığa saçılacaktır.

İsrail daha şimdiden Güney Afrika'yı "kan iftiracılığı" ile suçladı ve UAD'deki amaçlarının antisemitizmden kaynaklandığını öne sürdü. İsrail Dışişleri Bakanlığı'ndan Tal Becker mahkemeye hitaben yaptığı konuşmada Güney Afrika'nın Hamas adına yasal bir temsilci gibi hareket ettiğini ileri sürdü.

ABD de Güney Afrika'nın titizlikle topladığı kanıtları "haksız" olarak nitelendirerek aynı şeyi ima etti.

Cumartesi günü, aldatmacalarla dolu bir konuşma yapan Netanyahu, İsrail'in hoşuna gitmediği takdirde mahkemenin kararını görmezden gelme sözü verdi. "Bizi kimse durduramaz, ne Lahey, ne şer ekseni, ne de başka biri" dedi.

Öte yandan, eğer UAD bu aşamada soykırım için geçerli bir dava olduğundan daha az bir karar verirse, İsrail ve Biden yönetimi, İsrail'in Gazze'ye saldırısını Dünya Mahkemesi'nden temiz bir sağlık raporu almak olarak yanlış nitelendirmek için karardan yararlanacaktır.

Bu bir yalan olacaktır. Yargıçlardan sadece insanlığa karşı işlenen suçların en ağırı olan ve kanıt çıtasının çok yüksek olduğu soykırım konusunda karar vermeleri isteniyor.

Ulus-devletlere sıradan insanlardan çok daha fazla hak tanınan bir uluslararası hukuk sisteminde öncelik, devletlere sivillerin en ağır bedeli ödeyeceği savaşları yürütme özgürlüğü vermektir. Batı'nın askeri-endüstriyel kompleksinin devasa kârları, sözde "savaş kuralları "ndaki bu kasıtlı boşluğa bağlıdır.

Mahkeme -ister siyasi ister hukuki nedenlerle olsun- Güney Afrika'nın ikna edici bir dava açamadığını tespit ederse, bu İsrail'i savaş suçları ve insanlığa karşı işlediği suçlardan aklamayacaktır. İsrail tartışmasız bir şekilde her ikisini de gerçekleştirmektedir.

Ayak sürümek

Bununla birlikte, UAD'nin herhangi bir çekingenliği, büyük ölçüde tehlikeye atılmış kardeş mahkemesi olan Uluslararası Ceza Mahkemesi (UCM) tarafından gerektiği şekilde not edilecektir. UCM'nin görevi Dünya Mahkemesi gibi devletler arasında hüküm vermek değil, savaş suçu emrini veren ya da uygulayan kişilerin yargılanması için delil toplamaktır.

Mahkeme şu anda, son üç ayda yaşanan olaylarla ilgili olarak İsrailli ve Hamaslı yetkililer hakkında soruşturma açılıp açılmayacağına karar vermek üzere delil toplamaktadır.

Ancak aynı mahkeme, İsrail'in Filistin topraklarında onlarca yıldır yasadışı Yahudi yerleşimleri inşa etmesi ve İsrail'in Gazze'yi 17 yıldır kuşatma altında tutması gibi Gazze'ye yönelik mevcut saldırıdan çok daha önce işlenen savaş suçları nedeniyle İsrailli yetkilileri yargılama konusunda yıllardır ayak sürüyor.

UCM de benzer şekilde ABD ve İngiliz yetkilileri, devletlerinin Afganistan ve Irak'ı istila ve işgal ederken işledikleri savaş suçları nedeniyle yargılamaktan kaçındı.

Bunun ardından Washington, mahkemenin en üst düzey iki yetkilisine ABD'deki mal varlıklarının dondurulması, uluslararası mali işlemlerinin engellenmesi ve kendilerinin ve ailelerinin ABD'ye girişlerinin yasaklanması gibi yaptırımlar uygulayarak gözdağı vermeye çalıştı.

Terör kampanyası

İsrail'in geçen hafta soykırıma karşı öne sürdüğü temel argüman, 7 Ekim'de saldırıya uğramasının ardından kendisini savunduğu ve asıl soykırımın Hamas tarafından İsrail'e karşı gerçekleştirildiği yönündeydi.

Böyle bir iddia Dünya Mahkemesi tarafından kesin bir dille reddedilmelidir. İsrail'in 7 Ekim olaylarının arka planını oluşturan Gazze'ye yönelik on yıllardır süren işgal ve kuşatmayı savunma hakkı yoktur. Ve Gazze'nin tüm sivil nüfusunu bombalarken, yerinden ederken ve aç bırakırken birkaç bin Hamas savaşçısını hedef aldığını iddia edemez.

İsrail'in askeri harekatı, İsrail kabinesinin ve askeri yetkililerin tüm açıklamalarının gösterdiği gibi Gazze'deki Filistinlileri yok etmeyi amaçlamasa bile, yine de öncelikle sivillere yöneliktir.

Gerçekler göz önüne alındığında, en insaflı okumayla, Filistinli siviller terör yaratmak için bombalanmakta ve toplu halde öldürülmektedir. Gazze'nin nüfusunu azaltmak için etnik temizlik uygulanıyor. Ve işgale karşı direnme ve mutlak İsrail kontrolünden kurtulma isteklerini zayıflatmak için İsrail'in onları yiyecek, su ve elektrikten mahrum bırakan -açlığa ve ölümcül hastalıklara maruz kalmalarına yol açan- "tam kuşatması" ile korkunç bir toplu cezalandırma biçimine maruz bırakılıyorlar.

Eğer tüm bunlar İsrail'in "Hamas'ın kökünü kazımasının" tek yoluysa -ki İsrail bunu hedeflediğini belirtiyor- o zaman İsrail'in ve Batılı destekçilerinin görmezden gelmemizi istediği bir şey ortaya çıkıyor: Hamas Gazze'ye bu kadar derinden yerleşmiş durumda çünkü amansız direnişi, İsrail'in on yıllardır Gazze'ye uyguladığı baskının her geçen gün daha da boğucu hale getirdiği Filistin halkına verilebilecek tek makul yanıt gibi görünüyor.

İsrail'in haftalar süren halı bombardımanı Gazze'yi, geri dönecek evleri olmayan ve işleyen bir altyapıya sahip olmayan nüfusun büyük çoğunluğu için yaşanmaz hale getirdi. İsrail'in engellediği kitlesel ve sürekli yardım olmadan, susuzluk, açlık, soğuk ve hastalıktan yavaş yavaş ölecekler.

Bu koşullarda İsrail'in soykırıma karşı gerçek savunması tamamen koşullu bir savunmadır: İsrail ancak Mısır'ın Gazze sınırını açmaya ve halkın kaçmasına izin vermeye zorlanacağını ya da zorlanacağını hissetmesi için yeterli baskının oluşacağını doğru bir şekilde tahmin ederse soykırım yapmaz.

Eğer Kahire bunu reddeder ve İsrail de rotasını değiştirmezse Gazze halkı mahvolur. Doğru biçimde yönetilen bir dünyada, Gazze'deki Filistinlilerin İsrail'in yarattığı koşullar nedeniyle ölüp ölmediğine dair umursamaz bir kayıtsızlık iddiası soykırıma karşı bir savunma olmamalıdır.

Her zamanki gibi savaş ticareti

Dünya Mahkemesi için zorluk, İsrail kadar kendisinin de yargılanıyor olması ve hangi yönde karar verirse versin kaybedecek olmasıdır. Hukuki gerçekler ve mahkemenin güvenilirliği, Batı'nın siyasi öncelikleri ve savaş endüstrisinin kârlarıyla doğrudan çatışma halinde.

Risk şu ki yargıçlar en güvenli yolun "farkı paylaşmak" olduğunu düşünebilirler.

İsrail'i teknik bir ayrıntıya dayanarak soykırımdan aklarken, Gazze halkının "insani ihtiyaçlarını" korumak gibi hiç yapmadığı bir şeyi daha fazla yapması konusunda ısrar edebilirler.

İsrail geçen hafta yargıçların önüne böyle bir teknik bilgiyi sulu bir havuç gibi attı. Avukatları, İsrail'in Güney Afrika'nın açtığı soykırım davasına cevap vermemiş olması nedeniyle iki devlet arasında bir ihtilaf olmadığını savundu. İsrail, Dünya Mahkemesi'nin bu nedenle yargı yetkisine sahip olmadığını, çünkü görevinin bu tür anlaşmazlıkları çözmek olduğunu öne sürdü.

Eğer kabul edilirse, eski büyükelçi Murray'in de belirttiği gibi, bu, saçma bir şekilde, devletlerin sadece kendilerini suçlayanlarla ilişki kurmayı reddederek soykırımdan aklanabilecekleri anlamına gelecektir.

Tel Aviv Üniversitesi'nde uluslararası hukuk profesörü olan Aeyal Gross, Haaretz gazetesine verdiği demeçte mahkemenin İsrail'in askeri operasyonlarına herhangi bir sınırlama getirmeyi reddetmesini beklediğini söyledi. Gross bunun yerine Gazze halkının içinde bulunduğu kötü durumu hafifletmeye yönelik insani tedbirlere odaklanılacağını söyledi.

Gross ayrıca İsrail'in zaten buna uymakta ısrar edeceğini ve eskisi gibi devam edeceğini belirtti.

Gross'a göre tek anlaşmazlık noktası Dünya Mahkemesi'nin İsrail'den savaş suçu işlenip işlenmediğini değerlendirmek üzere uluslararası müfettişlerin bölgeye girişine izin vermesini talep etmesi olacak.

İşte bu tür "her zamanki gibi savaş ticareti" mahkemenin ve onun koruması gereken uluslararası insancıl hukukun itibarını sarsacaktır.

Liderlik boşluğu

Her zaman olduğu gibi, dünyanın karşı karşıya olduğu en ciddi krizlerde anlamlı bir liderlik ya da çatışmaları yatıştırma çabaları için bakabileceği yer Batı değildir.

Soykırımı durdurmak üzere müdahale etmek için devletlere düşen ahlaki yükümlülüğü hayata geçirme eğilimi gösteren tek aktörler "teröristler".

Lübnan'daki Hizbullah kuzeyde adım adım ikinci bir cephe inşa ederek İsrail üzerinde baskı kurarken, Yemen'deki Husiler de Kızıldeniz'den geçen uluslararası gemilere karşı kendi ekonomik yaptırım yöntemlerini geliştiriyor.

ABD ve İngiltere hafta sonunda Yemen'e hava saldırıları düzenleyerek karşılık verdi ve ateşi daha da yükselterek bölgeyi daha büyük bir savaşa sürükleme tehdidinde bulundu.

Süveyş Kanalı'ndaki yatırımları tehdit altında olan Çin, Batı'nın aksine olayları yatıştırmak için çaresiz görünüyor. Pekin bu hafta çok daha geniş bir devletler topluluğunu kapsayan bir İsrail-Filistin barış konferansı önerdi.

Amaç Washington'un sözde "barış yapma" üzerindeki kötü niyetli baskısını gevşetmek ve tüm tarafları bir Filistin devleti kurma taahhüdüne bağlı kılmak.

Batı'nın anlatısı, Güney Afrika ve Çin'den Hizbullah ve Husilere kadar kendi kulübünün dışında kalan herkesin düşman olduğu ve Washington'un "kurallara dayalı düzenini" tehdit ettiğidir.

Ancak giderek daha fazla kendine hizmet eden ve itibarsızlaşan bu düzen, Gazze'deki Filistinlilere güpegündüz uygulanan soykırımın da temelini oluşturuyor.

Middle East Eye için kaleme alınan bu görüş yazısı Mepa News okurları için Türkçeleştirilmiştir. Yazıda yer alan ifadeler Mepa News'in editöryel politikasını yansıtmayabilir.