"No hay mal que dure 100 anos, ni cuerpo que lo resista", İspanyolca'da ünlü bir sözdür. Bu söz "100 yıl sürecek bir kötülük ya da buna dayanabilecek bir beden yoktur" anlamına gelmektedir. ABD'nin eski ulusal güvenlik danışmanı ve dışişleri bakanı Henry Kissinger, altı ay sonra 29 Kasım'da son yolculuğuna uğurlanmadan önce 100. doğum gününü geride bırakarak bu sözün yanlış olduğunu kanıtlamaya çalışmış olabilir.

Ölümünün ardından, dünyanın dört bir yanındaki medya kuruluşlarında, bazıları onu "aykırı" olarak nitelendiren, bazıları da mirasını öven ölüm ilanları ve övgü yazıları yayınlandı.

Kissinger'ın gaddarlıklarını aklamaya yönelik bu girişimlerin ortasında, onun gerçekte kim olduğunu unutmamalıyız.

Yale Üniversitesi'nden tarihçi Greg Grandin'in "Kissinger's Shadow" adlı kitabına göre, Kissinger 1969-1977 yılları arasında görev yaptığı sekiz yıl boyunca, eylemleriyle üç ila dört milyon insanın öldürülmesinden doğrudan sorumlu olan bir adamdır. Desteklediği kanlı politikalar, Amerika'nın sonraki yıllarda hiç bitmeyen savaşlarına zemin hazırladı.

Kissinger, Amerika Birleşik Devletleri'nin Sovyetler Birliği'ni ve komünist etkiyi dünya çapında kontrol altına alma çabalarının mimarı olarak görülüyordu. Bunu başarmak için "diplomasi yerine bombalar" yaklaşımını ortaya atarak modern tarihin en acımasız bombalama kampanyalarından bazılarını başlattı.

Savaş suçlarıyla anılan eski ABD Dışişleri Bakanı Kissinger öldü

Bu yaklaşım ilk olarak ABD'nin komünistlerin iktidarı ele geçirmesini engellemeye çalıştığı Vietnam Savaşı sırasında uygulandı. O dönemde Başkan Richard Nixon'ın ulusal güvenlik danışmanı olarak görev yapan Kissinger, sadece Vietnam'ın değil aynı zamanda hem Kamboçyalı hem de Vietnamlı gerillaların faaliyet gösterdiği komşu Kamboçya'nın da halı bombardımanına tabi tutulması için baskı yaptı.

1969'da askeri saldırı gizlice onaylandı ve Kongre haberdar edilmeden başlatıldı. Gizliliği kaldırılmış Pentagon raporlarında, Kissinger'ın harekatın ilk yılında Kamboçya'ya yaklaşık 540.000 ton bomba atan 3.875 hava saldırısını bizzat onayladığı belirtilmiştir. Bugün hala masum Vietnamlılar ve Kamboçyalılar, patlamamış ABD mühimmatları yüzünden ölmeye devam etmektedir.

Söylemeye gerek yok ama halı bombardımanı Vietnamlı ve Kamboçyalı komünistlerin iktidarı ele geçirmesini durdurmadı, aksine kolaylaştırdı. Kamboçya'da Kızıl Kmerler ülkedeki iç savaştan galip çıktı ve 1,5 ila 2 milyon arasında insanın soykırımı da dahil olmak üzere sayısız zulüm işledi. TV şefi Anthony Bourdain'in meşhur sözleriyle, "Kamboçya'ya bir kez gittiğinizde, Henry Kissinger'ı çıplak ellerinizle döverek öldürme isteğiniz asla sona ermeyecektir".

Kissinger, Güneydoğu Asya'daki savaşta oynadığı rol nedeniyle 1973 yılında iğrenç bir şekilde prestijli Nobel Barış Ödülü'ne layık görüldü. Nixon'ın ABD yönetimi ile Hanoi arasındaki barış görüşmelerini sabote etmesine gizlice yardım ettiği bir savaş. Tek pişmanlığının ABD'nin zaferini güvence altına almak için daha acımasız bir güç uygulamamış olması olan bir savaş.

Barış ödülü Kissinger'ın vahşetinin kurbanları için bir tokat gibi oldu ve Batı'nın kendi savaş suçlularından hesap sormayı reddetmesinin bir başka teyidi oldu.

Kissinger'ın suçları Vietnam ve Kamboçya'nın ötesine uzanmaktadır. Güney Asya'da, Sovyet eğilimli bir Hindistan'ın ABD müttefiki Pakistan'ın çöküşüne neden olmasından endişe eden Kissinger, 1970'lerin başında Doğu Pakistan'da, bugünkü Bangladeş'te, Bengal halkına karşı soykırım uygulayan İslamabad güçlerine destek verdi. Kissinger, ABD'li diplomatlardan işlenen zulümler konusunda çok sayıda uyarı almasına rağmen, bu zulümlerin devam etmesine neden olan silah sevkiyatlarını onayladı.

Kissinger ayrıca 1975 yılında Endonezya'nın komünist eğilimli Fretilin hükümetini devirmek amacıyla Doğu Timor'u işgal etmesine yeşil ışık yakmıştır. Kissinger, 200.000'den fazla kişinin katledilmesiyle sonuçlanan soykırımı onaylarken Suharto'ya "Yapacağın her şeyin hızlı bir şekilde başarıya ulaşması önemli" tavsiyesinde bulunmuştur. 1999'a kadar süren Endonezya işgalinde Pasifik adası nüfusunun beşte birinin öldüğü tahmin edilmektedir.

Latin Amerika'da sağcı güçler ve darbeciler de Kissinger'ın desteğine güveniyorlardı. 1973'te Şili'nin demokratik yollarla seçilmiş başkanı Salvador Allende, ABD'nin ve dışişleri bakanlığının tam desteğini alan bir darbeyle devrildi. Üç yıl sonra, Arjantin'de ordu Başkan Isabel Peron'u devirip askeri yönetim tesis ettikten sonra, Kissinger ordunun gerçekleştirdiği korkunç insan hakları ihlallerine yeşil ışık yaktı.

2016 yılında dönemin ABD Başkanı Barack Obama, ABD'nin Arjantin'deki "kirli savaş"taki rolünden duyduğu üzüntüyü dile getirdi. Ancak bu sığ özürden iki ay sonra, yönetimi bu politikaların baş mimarına "Seçkin Kamu Hizmeti" ödülü verdi.

Henry Kissinger

Kissinger aynı zamanda Orta Doğu'da barışı bozan bir kişi olduğunu da kanıtladı. İsrail ve Arap devletleri arasında Moskova'dan gelen çözüm önerilerini sabote etmekle kalmadı, Washington'dan gelenleri bile baltaladı.

İsrail'in sadık bir destekçisi olmasına rağmen Kissinger, Yahudi yaşamına karşı şok edici bir umursamazlık gösterdi. Nixon ile yaptığı bir görüşmede şöyle dediği kaydedilmiştir: "Yahudilerin Sovyetler Birliği'nden göç etmesi Amerikan dış politikasının bir amacı değildir... Ve eğer Sovyetler Birliği'nde Yahudileri gaz odalarına koyuyorlarsa, bu Amerika'yı ilgilendirmez. Belki insani bir kaygıdır."

Kissinger, Dışişleri Bakanlığı görevinden ayrıldıktan sonra da kitaplarında, röportajlarında, makalelerinde ve ABD yetkililerine verdiği tavsiyelerde dünyanın dört bir yanında ölüm ve yıkımı teşvik etmekten vazgeçmedi.

Bir Iraklı olarak, Bush yönetiminin Irak savaşına karar vermesinde oynadığı suç teşkil eden rolü özellikle rahatsız edici buluyorum. Bush, Kamboçya ve Vietnam'da başarısızlıkla sonuçlanan bombalama kampanyalarına rağmen Iraklı sivilleri bombalamaya karar vererek "şok ve dehşet" stratejisini uygulamaya koyarken ona güvendi.

Kissinger'ın 2006'da başkana tavsiyesi basitti: "Zafer tek mantıklı çıkış stratejisidir." Böylece Bush, sivil ölümlerin sayısında keskin bir artışa yol açan ABD birliklerinin sayısını artırma yoluna gitti. Bağdat'taki ailemin evi ABD birlikleri tarafından basıldı ve birçoğu komşu Ürdün'e ve başka yerlere kaçmak zorunda kaldı.

Kissinger, Connecticut'taki evinde son günlerini yaşarken bile (birçok kurbanının aksine barışçıl bir şekilde) savaşı desteklemekten kendini alamadı. İsrail'deki 7 Ekim saldırısının ardından Politico'ya verdiği bir röportajda Kissinger, İsrail'in Gazze'ye yönelik acımasız savaşına tam destek verdiğini ilan ederek şunları söyledi "Barış yapamayacaklarını ilan eden ve bunu eylemleriyle gösteren insanlara taviz veremezsiniz."

Kissinger'ın geride bıraktığı miras gerçekten korkunçtur. O, Amerikan siyasetini ve politika üretimini, kanlı ve şiddetli emperyal politikaların işe yaradığı, milyonlarca insanın hayatı pahasına "ulusal çıkarı" savunmanın sorun olmadığı inancını yerleştirmek üzere şekillendirdi.

Bugün -Gazze'de tanık olduğumuz gibi- ABD'li yetkililer halı bombardımanının ve sivil halkın kitlesel olarak öldürülmesinin istenen siyasi sonuçları vereceğine ikna olmaya devam ediyor.

Kissinger hiçbir zaman adaletle yüzleşmediyse, İsrailli yetkililerin hesap vermesini bekleyebilir miyiz?

Aslında Kissinger'ın hayatının ve ölümünün gerçek trajedisi, güçlülerin milyonları öldürmekten paçayı sıyırabileceğini ve barış içinde öldükten sonra hala takdir edilebileceğini kanıtlamış olmasıdır.

Al Jazeera için kaleme alınan bu görüş yazısı Mepa News okurları için Türkçeleştirilmiştir. Yazıda yer alan ifadeler Mepa News'in editöryel politikasını yansıtmayabilir.